அரணாய் நீ வா(பாகம் 2) - Epi 14

 அரணாய் நீ வா!

பாகம் 2

 

அத்தியாயம் – 14

கார்த்திகேயன் கேட்ட கேள்வியில் உறைந்து போய் நின்றான் ரிஷி.

ஒருவேளை தான் எதற்காக அவனை தேடி இங்கு வந்திருக்கிறோம் என்கிற உண்மை தெரிந்திருக்குமோ என்று நினைத்து பயந்தவன், தன்னுடைய பயம் தன்னை அவனிடம் காட்டிக் கொடுத்துவிடக் கூடாது என்று நினைத்து சற்று நிதானப்பட்டுக் கொண்டான்.

முயன்ற வரை முகத்தை சாதாரணமாக வைத்தவன், “ஏன் அப்படி கேட்கிற கார்த்தி? நான் வேற எதுக்காக உன்னைத் தேடி இங்கே வரப் போறேன்?” என்றான்.

“இல்லடா… வழக்கமா நான் சரக்கடிக்க போலாம்னு கூப்பிட்டாலே ஆயிரம் காரணம் சொல்லி அவாய்ட் பண்ணுவ. ஆனா, இப்போ நீயாகவே என்னைத் தேடி வந்திருக்கியா! அதான் கேட்டேன்!” என்றான் கார்த்திகேயன்.

தன்னை அவனிடம் நல்லவனாகக் காட்டிக் கொள்ள, அவனுக்கு இப்பொழுது ஒரு வலுவான காரணம் தேவைப்பட்டது.

“அது… வந்து… கார்த்தி! நேத்து எனக்கும் என் லவ்வருக்கும் ப்ரேக் அப் ஆயிருச்சு டா” என்றான்.

“என்னடா சொல்ற? உன் லவ்வர்னா யாரு… கவிதாவை சொல்றியா?” என்ற கார்த்திகேயனிடம்,

“ஆமா! அவங்க வீட்ல அவளுக்கு கல்யாணத்துக்கு மாப்பிள்ளை பார்க்குறாங்களாம். அதனால உடனே எங்க வீட்ல பேச சொல்லி டார்சர் பண்ணுறா. நான் கொஞ்சம் டைம் கேட்டதுக்கு முடியாதுன்னு ஒரு வாரமா என்கிட்ட சண்டை போட்டுட்டு இருந்தா. நேத்து நைட் ப்ரேக் அப் பண்ணிக்கலாம்னு மெசேஜ் அனுப்புனா” என்றவன், தனது அலைபேசியை எடுத்து அதிலிருந்த சில குறுஞ்செய்திகளை கார்த்திகேயனிடம் காட்டினான்.

அதைப் பார்த்தவனோ, “அட! ஏன் இந்த கவிதா இப்படி எடுத்தோம் கவிழ்த்தோம்னு முடிவெடுக்குறா. உன்னை மாதிரி ஒரு நல்ல பையன் இந்த ஜென்மத்துல அவளுக்கு கிடைக்குமா?” என்றவன் அவனது தோளை தட்டிக் கொடுத்து,

“சரி சரி! நீ எதையும் நினைச்சு ஃபீல் பண்ணாத ரிஷி. நான் கவிதாகிட்ட பேசி உங்களை சேர்த்து வைக்குறேன்” என்றான்.

ரிஷியோ, “ரொம்ப டென்ஷனா இருக்கு கார்த்தி. அதான் சரக்கடிக்க போலாமான்னு உன்னை கூப்பிட்டேன்” என்றான்.

அவனோ, “சரிடா… அரைமணி நேரம் வெயிட் பண்ணு. நான் கிளம்பி வந்துடறேன்” என்றுவிட்டு தனது அறைக்குச் சென்று விட்டான்.

அவன் அங்கிருந்து சென்றதை உறுதிப்படுத்திவிட்டு தனது ரகசிய எண்ணில் இருந்து செழியனுக்கு அழைத்தான் ரிஷி.

ஒருவேளை கார்த்திகேயனுக்கு எதுவும் சந்தேகம் வந்தால், ப்ரேக் அப் நாடகத்தை போட வேண்டும் என்று அரண் செழியன் தான் முன்பே அவனுக்கு ஐடியா கொடுத்திருந்தான்.

மறுபுறம் அழைப்பை ஏற்றவனிடம், “சார்! நான் கூப்பிட்டதும் கார்த்திக்கு சந்தேகம் வந்தது. நீங்க சொன்ன மாதிரியே அந்த ப்ரேக் அப் மெசேஜை காட்டினதும் நம்பிட்டான். இன்னும் கொஞ்ச நேரத்துல நாங்க தோப்புக்கு கிளம்பிடுவோம்” என்றான் ரிஷி.

அனைத்தையும் கேட்ட செழியன், “குட்! அங்கே போய் நான் சொன்ன வேலையை முடிச்சுட்டு உடனே எனக்கு கால் பண்ணு. விஷயம் வெற்றிகரமா முடியுற வரைக்கும் என்னை கான்டாக்ட் பண்ண வேண்டாம். புரியுதா?” என்றான்.

ரிஷியும் அதற்கு சரியென்று கூறிவிட்டு அழைப்பைத் துண்டித்தான்.

அடுத்த அரைமணி நேரத்தில் கார்த்திகேயனும் ரிஷியும் MLAவிற்குச் சொந்தமான ஒரு தென்னந் தோப்பிற்குச் சென்றனர்.

அங்கே சிறியதாக ஒரு வீடும் இருந்தது. வீட்டிற்கு வெளியே போடப்பட்டிருந்த கயிற்று கட்டிலில் அமர்ந்து இருவரும் மது அருந்திக் கொண்டிருந்தனர்.

கார்த்திகேயன் ஏற்கனவே நான்கு குவளை மதுபானத்தை உள்ளே தள்ளியிருக்க, ரிஷி குடிப்பது போன்று நடித்துக் கொண்டிருந்தான்.

கார்த்திகேயனுக்கு மெல்ல மெல்ல போதை ஏற ஆரம்பித்தது.

ரிஷியிடம், “இந்தப் பொண்ணுங்களே இப்படி தான் மச்சி. காதலிக்குறேன்னு சொல்லி நம்மளை எல்லாம் ஏமாத்தி பைத்தியமாக்கி நடு ரோட்டுல நிக்க வச்சுருவாங்க” என்றான்.

ரிஷியும் அதற்கு ஆமோதிப்பாக தலையசைத்தபடி அவனுக்கு மதுவை ஊற்றிக் கொடுத்துக் கொண்டிருந்தான்.

இப்பொழுது முழுதாக போதை ஏறிப் போய் கண்கள் சிவந்து தள்ளாடிக் கொண்டிருந்தான் கார்த்திகேயன்.

“காலேஜ் படிக்குறப்போ என் ஆளு துர்காவும் இப்படி தான் மச்சி என்னை லவ் பண்ணி ஏமாத்துனா. இந்தப் பொண்ணுங்க எல்லாம் ரொம்ப மோசமானவங்கடா” என்றவன், ரிஷியின் தோள் பற்றி,

“ஆனா, நீ கவலைப்படாத மச்சி. உனக்கும் கவிதாவுக்கும் நான் கல்யாணம் பண்ணி வைக்குறேன்” என்றான்.

ரிஷியும் அவனது கரம் பற்றி புன்னகைத்தபடி, “சரி கார்த்தி” என்றான்.

அடுத்த பதினைந்தாவது நிமிடம் கார்த்திகேயன் போதையின் உச்சத்திற்குச் சென்று கீழே சரிந்தான். ரிஷியோ தாமதிக்காமல் அவனை கை தாங்கலாக அழைத்துச் சென்று அந்த சிறிய வீட்டிற்குள் இருந்த ஒரு திவானில் படுக்க வைத்தான்.

அவன் சுயநினைவின்றி கிடப்பதை உறுதி செய்துவிட்டு கார்த்திகேயனின் கார் சாவியை எடுத்தவன், வெளியே நின்றிருந்த அவனது காரில் வந்து ஏறினான்.

ஆறு மாதங்களுக்கு முன்பு தான் பாதுகாப்பு காரணங்களுக்காக கனகரத்தினம் தங்கள் வீட்டு கார்களில் கேமராக்களை பொருத்தியிருந்தார்.

கார்த்திகேயனின் காரில் கேமரா பொருத்திய தினத்தன்று ரிஷியை அழைத்தவன், அந்தக் கேமராவின் செயல்பாடுகள் குறித்து விளக்கியிருந்தான்.

அதனால் அதை எப்படி செயல்படுத்த வேண்டும் என்று ரிஷிக்கு ஓரளவிற்குத் தெரிந்திருந்தது.

காரில் இருந்த கேமராவை ஆன் செய்தவன் முதலில் தான் கொண்டு வந்திருந்த மடிக்கணினியை இயக்கி, USB கேபிள் வழியாக அதை கேமராவுடன் இணைத்தான்.

பின்னர் சுபத்ராவின் விபத்து நிகழ்ந்த தேதியை தேர்ந்தெடுத்து அதன் வீடியோவைத் தேட ஆரம்பித்தான்.

வீடியோ அழிந்து போகாமல் கிடைக்க வேண்டும் என்று நினைத்தபடியே அவன் தேடிய வேளையில், அவனது கண்களுக்கு அந்தத் தேதிக்கான வீடியோ பதிவுகள் தென்பட்டன.

உடனேயே அன்றைய நாளுக்கான வீடியோவை தனது மடிக்கணினிக்கு பதிவிறக்கம் செய்தான் ரிஷி.

அது பெரிய ஃபைல் என்பதால் பதிவிறக்கம் செய்வதற்கு கொஞ்சம் தாமதம் ஆனது. கார்த்திகேயன் வெளியே வருகிறானா என்று வீட்டு வாசலில் ஒரு கண் வைத்தபடியே தான் இருந்தான்.

இறுதியாக அந்த வீடியோ பதிவிறக்கம் செய்யப்பட்டதும் அதை ஒரு பென் ட்ரைவில் (Pen Drive) ஏற்றி முடித்து காரில் இருந்து இறங்கினான் ரிஷி.

தோப்பில் இருந்து சற்று தூரமாக நடந்து சென்றவன் அரண் செழியனுக்கு அழைத்து, “சார்! நீங்க சொன்ன வேலையை முடிச்சுட்டேன். இப்போ அந்த ஆதாரம் என் கையில தான் இருக்கு” என்றான்.

“வெல் டன் ரிஷி. நான் சொல்லும் போது அந்த ஆதாரத்தை எனக்கு எடுத்துட்டு வந்து கொடு. அதுவரைக்கும் கொஞ்சம் ஜாக்கிரதையா இரு” என்றான் செழியன்.

“சரி சார்” என்று பதிலளித்துவிட்டு ஃபோனை வைத்தவனுக்கு பெருமூச்சு வந்தது.

தனது நெருங்கிய நண்பனுக்கு துரோகம் செய்கிறோம் என்ற குற்ற உணர்வு அவனது மனதில் ஒரு பக்கம் இருந்தாலும், தன்னுடைய எதிர்கால வாழ்க்கையை கருத்தில் கொண்டு அந்த உணர்வுகளை புறம் தள்ளி வைத்தான்.

அன்று மாலையே அரண் செழியன் வரச் சொன்ன இடத்திற்கு பென் ட்ரைவை எடுத்துச் சென்றான்.

ஆதாரத்தை அவனிடம் ஒப்படைத்தவன், “நீங்க கேட்டதை கொண்டு வந்து கொடுத்துட்டேன் சார். இதுக்கு மேல எனக்கு எதுவும் பிரச்சனை வராதுல்ல” என்று கேட்க,

“எந்தப் பிரச்சனையும் வராம நான் பார்த்துக்குறேன் ரிஷி. ஆனா, கொஞ்ச நாளைக்கு நீ இந்த ஊரில் இருக்க வேண்டாம். எங்கேயாவது டூர் போற மாதிரி கிளம்பிடு” என்றான் செழியன்.

அவனும் சரியென்று கூறிவிட்டு அங்கிருந்து கிளம்பிச் சென்றான்.

நேராக தனது வீட்டிற்குச் சென்ற அரண் செழியன், சுயம்புலிங்கத்தையும் அங்கு வரச் சொல்லி இருந்தான்.

பதினைந்து நிமிடங்களில் அவரும் வந்துவிட, மடிக்கணினியில் பென் ட்ரைவை பொருத்தி அதிலிருந்த வீடியோவை பார்த்தனர் இருவரும்.

அதில் கார்த்திகேயனின் கார் சுபத்ராவின் இருச்சக்கர வாகனத்தில் மோதுவதும், அதிலிருந்து அவளும் துர்காவும் கீழே விழுவதும் பதிவாகியிருந்தது.

அதுமட்டுமல்ல, அவன் காரிலிருந்து இறங்கிச் சென்று துர்காவை வலுக்கட்டாயமாக அழைத்து வருவதும், பின்னர் அவன் சுபத்ராவின் டூ வீலரை எடுத்துச் செல்வது வரை அனைத்துமே பதிவாகி இருந்தன.

அந்த வீடியோவை முழுதாகப் பார்த்த அரண் செழியனுக்கு, இறுதியாகத் தான் நினைத்ததை சாதித்த உணர்வு தோன்றியது.

சுயம்புவோ, “ச்ச… எப்படிப்பட்ட கொடூரனா இருந்திருக்கான். எல்லாம் பணம் இருக்கற திமிரு” என்றார்.

“இந்த ஆதாரத்தை கோர்ட்ல சமர்ப்பிச்சு நம்மளால அவனுக்கு தகுந்த தண்டனை வாங்கித் தர முடியும் ஏட்டய்யா. ஆனா, இந்தக் கேஸ் ஸ்ட்ராங் ஆகறதுக்கு சுபத்ராவோட அக்சிடென்ட் விஷயம் மட்டும் போதாது” என்றான் செழியன்.

“ஆமா சார்! ஆக்சிடென்ட் கேஸ்னா அவனுக்கு ஈசியா பெயில் கிடைச்சுரும்” என்றார் சுயம்பு.

“ம்ம்ம்… அதனால இந்தக் கேஸ்ல துர்காவோட உதவி நமக்குத் தேவை. அவங்களும் இந்த ஆக்சிடென்ட் நடந்தப்போ ஸ்பாட்ல இருந்திருக்காங்க. அதுமட்டுமில்லாம துர்காவை அந்தக் கார்த்திகேயன் வலுக்கட்டாயமா இழுத்துட்டு வர்றது எல்லாமே இந்த வீடியோவில் பதிவாகியிருக்கு. சோ அவங்களோட வாக்குமூலம் நமக்கு இந்தக் கேஸ்ல ரொம்ப முக்கியம்” என்று செழியன் கூற, ஏட்டும் அதற்கு ஆமோதிப்பாகத் தலையசைத்தார்.

பின்னர் தனது அலைபேசியில் இருந்து துர்காவை அழைத்தவன், அந்த விவரங்களைக் கூற, அவள் ஒரு கணம் தயங்கினாள்.

“நல்லா யோசிச்சு உங்க முடிவை சொல்லுங்க துர்கா. நீங்க எடுக்கப் போற இந்த முடிவு அந்தக் கார்த்திகேயனுக்குப் பாடமா இருக்கணும். இனிமே எந்தப் பொண்ணுங்களையும் தொந்தரவு செய்யவே அவன் பயப்படணும்” என்று செழியன் கூற, 

மறுபுறம் பெருமூச்செறிந்தவள், “சரி சார்! நான் கார்த்திகேயனுக்கு எதிரா ஒரு கம்ப்லைன்ட் கொடுக்குறேன். நீங்க எங்கே வந்து சாட்சி சொல்ல சொல்றீங்களோ அங்கே வர்றேன்” என்றாள்.

அதன் பிறகு கார்த்திகேயனை கைது செய்வதற்கான அனைத்து விஷயங்களும் வேகமாகவும் ரகசியமாகவும் நடந்தன.

வீடியோ ஆதரத்தை எடுத்துக் கொடுத்த மறுநாளே ரிஷி, தனது குடும்பத்துடன் வட இந்தியாவிற்கு சுற்றுலா சென்று விட்டான்.

அன்று வெள்ளிக்கிழமை…

கார்த்திகேயனை கைது செய்வதற்கான வாரன்டுடன் காவல் நிலையத்தில் தயாராக இருந்தான் அரண் செழியன்.

சுயம்புலிங்கத்திடம் சென்றவன், “ஏட்டய்யா! வண்டி ரெடியா?” என்று கேட்க,

“எல்லாம் ரெடியா இருக்கு சார்” என்றார் அவர்.

முன்தினம் எஸ்.பி வேலாயுதத்திடம் பேசி தான் கார்த்தியேனை கைது செய்யப் போகும் விஷயத்தைக் குறித்து அவருக்குத் தெரியப்படுத்தியிருந்தான் செழியன்.

அவரும் ஏதாவது பிரச்சனை வந்தால் அவனுக்கு உதவிக்கரம் நீட்டுவதாகத் தெரிவித்திருந்தார்.

தொப்பியை எடுத்து மாட்டியவன் சப் – இன்ஸ்பெக்டர் ஜெகனிடம் சென்று, “சார் வாங்க கிளம்பலாம்” என்று கூற,

“எங்க சார்?” என்று கேட்டார் அவர்.

“ஒரு முக்கியமான குற்றவாளியை அரெஸ்ட் பண்ணணும்” என்றவனிடம்,

“யாரு சார்?” என்று புரியாமல் கேட்டார் ஜெகன்.

“எல்லாம் உங்களுக்கு வேண்டப்பட்டவங்க தான் சார். போற வழியில விவரமா சொல்றேன்” என்று அவன் கூற, ஜெகனும் குழப்பத்துடனே சென்று வண்டியில் ஏறினார்.

அரண் செழியனும் தனது குழுவுடன் சேர்ந்து போலீஸ் வாகனத்தில் ஏற, வண்டி கனகரத்தினத்தின் வீடு நோக்கிப் பயணித்தது.

அவரது வீட்டு காம்பவுன்டிற்கு முன்னால் வண்டி நின்றதும், “சார்! என்ன சார் யாரையோ அரெஸ்ட் பண்ணணும்னு சொல்லிட்டு இங்கே வந்திருக்கோம்” என்று ஜெகன் கேட்க,

“ஆமா! நாம அரெஸ்ட் பண்ண போற அக்யூஸ்ட் இந்த வீட்டில் தான் இருக்கான்” என்று செழியன் கூற, அவருக்கு தூக்கி வாரி போட்டது.

“என்ன சார் சொல்றீங்க?” என்று அவர் பேசியதை காதில் வாங்காதவன்,

“ஏட்டய்யா! போய் கேட்டை திறக்கச் சொல்லுங்க” என்றான்.

அதன் பிறகு அந்தப் போலீஸ் வாகனம் கனகரத்தினத்தின் வீட்டிற்கு முன்னால் சென்று நிற்க, அவரது வீட்டில் அதிரடியாக நுழைந்தான் அரண் செழியன்.

அந்த சமயத்தில் கனகரத்தினம் ஹாலில் தான் அமர்ந்திருந்தார். போலீசார் வருவதைக் கண்டதும் திடுக்கிட்டு விழித்தவர், “ஜீவா! என்ன விஷயம்னு கேளு” என்று தனது உதவியாளரிடம் கூற, அவனும் அரண் செழியனிடம் சென்றான்.

“என்ன விஷயம் சார்? ஏன் காலையிலேயே கூட்டமா வந்திருக்கீங்க?” என்றவனிடம்,

“கார்த்திகேயன் எங்கே?” என்று கர்ஜனையாகக் கேட்டான் அரண் செழியன்.

“எ..எதுக்கு சார் சின்னய்யாவை கேட்குறீங்க?” என்று ஜீவானந்தம் விசாரிக்கும் போதே அங்கு வந்தார் கனகரத்தினம்.

அவருக்கு ஏதோ சரியில்லை என்று தோன்ற, “இன்ஸ்பெக்டர் தம்பி! வாங்க எதுவா இருந்தாலும் உள்ளே போய் பேசிக்கலாம்” என்று அவர் கூற,

“உட்கார்ந்து பேசுறதுக்கெல்லாம் நேரமில்ல சார்” என்றவன், மற்ற போலீசாரிடம்,

“கார்த்திகேயன் எங்கே இருக்கான்னு இமீடியட்டா சேர்ச் பண்ணுங்க” என்றான்.

அவர்களும் அவனது கட்டளையின்படியே கார்த்திகேயனை தேடச் சென்றுவிட, தன்னருகே பேயறைந்தது போல நின்ற ஜெகனை முறைத்துவிட்டு தானும் அவனை தேடச் சென்று விட்டான்.

அடுத்த இரண்டாவது நிமிடம் தனது அறையில் உறங்கிக் கொண்டிருந்த கார்த்திகேயனை கைது செய்து ஹாலுக்கு அழைத்து வந்தான் அரண் செழியன்.

“என்னை எதுக்காக அரெஸ்ட் பண்ணுறீங்க? நான் என்ன தப்பு பண்ணேன்” என்று திமிறியவனிடம்,

“சுபத்ராவை கார் ஏத்தி இடிச்சு விபத்து ஏற்படுத்துனதுக்காகவும், துர்காவை மிரட்டி ஹாரஸ் பண்ணதுக்காகவும் உன்னை கைது செய்யுறோம் கார்த்திகேயன்” என்று அவன் கூற, கனகரத்தினம் அதிர்ந்து போய் விட்டார்.

அவரது மனைவி கமலா கண்ணீர் வடித்தபடி ஓரமாக நின்றிருக்க, கனகரத்தினத்தின் மூத்த மகன் குமரவேல் செழியனிடம் வந்தான்.

“என்ன சார் சொல்றீங்க? என் தம்பி அந்த மாதிரி தப்பெல்லாம் பண்ணியிருக்க மாட்டான்” என்றவனிடம்,

“தகுந்த சாட்சி, ஆதாரம் எல்லாமே தயார் பண்ணி வச்சுட்டு தான் இவனை அரெஸ்ட் பண்ண வந்திருக்கோம்” என்றவன்,

“ஏட்டய்யா!” என்று கூப்பிட அவர் ஓடி வந்தார்.

குமரவேலிடம் ஒரு காகிதத்தைக் கொடுத்தவர், “இது கார்த்திகேயனை கைது பண்ணுறதுக்கான அரெஸ்ட் வாரன்ட்” என்று கூற, அதை வாங்கிப் பார்த்தவனுக்கு அதிர்ச்சியாக இருந்தது.

திரும்பி அவன் தன் தந்தையைப் பார்க்க, அவரோ இடிந்து போய் சோஃபாவில் அமர்ந்து விட்டார்.

“ஜீவா! உடனே நம்ம வக்கீலுக்கு ஃபோன் பண்ணி வரச் சொல்லுங்க” என்று குமரவேல் கூற, அவனும் வக்கீலுக்கு அழைக்கச் சென்று விட்டான்.

“கொஞ்ச நேரம் வெயிட் பண்ணுங்க சார். எங்க வக்கீல் இப்போ வந்துடுவாரு” என்ற குமரவேலிடம்,

“சாரி! எங்களுக்கு அதுக்கெல்லாம் டைம் இல்ல. நாங்க உங்க தம்பியை கோர்ட்ல ஆஜர் படுத்தணும். எதுவா இருந்தாலும் கோர்ட்ல பார்த்துகோங்க” என்ற செழியன்,

ஜெகனிடம் திரும்பி, “கார்த்திகேயன் கையில விலங்கு மாட்டுங்க” என்றான்.

அவரோ அதிர்ந்து போய், “சார் நானா?” என்று கேட்க,

“நீங்க தான் சார். இதுக்காக என்ன தனியா வாடகைக்கு வேற ஆளையா கூட்டிட்டு வர முடியும்?” என்றான்.

அதற்கு மேல் ஜெகனுக்கு ஒன்றும் சொல்ல முடியவில்லை. கார்த்திகேயனின் கையில் விலங்கு பூட்டினார்.

அந்த வீட்டிலிருந்தோர் அனைவரின் முன்னிலையிலும் கார்த்திகேயனை அதிரடியாக கைது செய்து தங்கள் போலீஸ் வாகனத்தில் ஏற்றினான் அரண் செழியன்.

காவல்துறை வாகனம் அங்கிருந்து கிளம்பியதும் துவண்டு போய் அமர்ந்திருந்த கனகரத்தினத்திற்கு கட்டுக்கடங்கா கோபம் வந்தது.

“குமரா! நீ என்ன பண்ணுவியோ தெரியாது. இன்னும் இருபத்தி நாலு மணிநேரத்துல நம்ம கார்த்தி நம்ம வீட்டுக்குத் திரும்பி வந்தாகணும்” என்று அவர் கூற, அவனும் சரியென்று கூறிவிட்டு அடுத்த வேலைகளை கவனிக்கச் சென்று விட்டான்.

ஆனால், அப்பொழுது அவருக்குத் தெரியவில்லை, தான் நினைத்தது போன்று எதுவும் நடக்காதபடிக்கு செழியன் அனைத்து ஏற்பாடுகளையும் முன்பே செய்து விட்டான் என்று!

அரணாய் வருவான்…

மீண்டும் சந்திப்போம்!

பிரியமுடன்,

சௌஜன்யா…