அரணாய் நீ வா (பாகம் 2) - Epi 13

 அரணாய் நீ வா!

பாகம்  2

 

அத்தியாயம் – 13

கனகரத்தினத்தின் வீட்டில் அவரது பேரனின் பிறந்தநாள் கொண்டாட்டம் களைக் கட்டியது. 

கட்சிகாரர்கள், சக MLAக்கள், தொழிலதிபர்கள் என்று அந்த சுற்றுட்டாரத்தில் இருந்து முக்கிய புள்ளிகள் அவைரும் பிறந்தநாள் விழாவில் கலந்து கொண்டனர்.

வெளியே பாதுகாப்பு பணியில் ஈடுபட்டிருந்த அரண் செழியன் கழுகு கண்களுடன் போவோர் வருவோரை கண்காணித்துக் கொண்டிருந்தான்.

கனகரத்தினத்தின் மூத்த மகன் குமரவேலின் குழந்தை விருந்தினர்களின் வாழ்த்துகளுடன் பிறந்தநாள் கேக்கை வெட்டினான்.

அதன் பிறகு, அந்த வீட்டின் பின் பகுதியில் போடப்பட்டிருந்த சிறு சிறு பந்தல்களின் கீழே கட்சிக்காரர்களுக்கு மதுபானங்களும் உணவும் பரிமாறப்பட்டன.

மற்ற பெரிய புள்ளிகளுக்கு கனகரத்தினத்தின் வீட்டிலிருந்த ஒரு தனியறையில், மதுபானங்களுடன் சேர்த்து அரசியல் ரகசியங்களும் பகிரப்பட்டது. அந்த அறையில் தான் கனகரத்தினமும் அமர்ந்திருந்தார்.

அரண் செழியன் பணி செய்து கொண்டிருந்த பொழுது அவனுக்கு அலைபேசி அழைப்பு வர, எடுத்து பேசினான்.

பார்கவி தான் அழைத்திருந்தாள்!

“ஹலோ! பாரூ… எப்படி இருக்கம்மா?” என்று கனிவான குரலில் அவன் பேச, மறுப்பக்கம் பதிலே இல்லை.

“பாரூ…. நான் பேசுறது கேட்குதா? லைன்ல இருக்கியா?” என்றவனிடம்,

“ம்ம்ம்… இருக்கேன்” என்றாள்.

“எப்படி இருக்கேன்னு கேட்டேன்?” என்றவனிடம்,

“நல்லா இல்ல! ஜோகமா இருக்கேன். நான் மட்டுமில்ல குட்டி பேபியும் ஜோகமா தான் இருக்காங்க” என்றாள் அவள்.

அதைக் கேட்டு சிரித்தவனோ, “எதுக்கு ஜோகம்?” என்று கேட்க,

“ம்ம்ம்… தெரியாத மாதிரி கேட்பீங்களே! ஏன்னு உங்களுக்குத் தெரியாதா?” என்றாள், பொய் கோபத்துடன்.

“புரியுதும்மா… என்ன செய்ய? எனக்கும் உன்னை பிரிஞ்சிருக்க கஷ்டமா தான் இருக்கு. ஆனா, இந்த மாதிரி நேரத்துல நீ அமைதியான சூழல்ல சந்தோஷமா இருக்கணும்னு நான் ஆசைப்படுறேன். உன்னோட ஆரோக்கியமும் நம்ம பாப்பாவோட ஆரோக்கியமும் எனக்கு ரொம்ப முக்கியம்” என்றவன்,

“இன்னும் கொஞ்ச நாள் பொறுத்துக்கோ பாரூ… சுபத்ரா கேஸ் கிட்டத்தட்ட ஒரு முடிவுக்கு வரப் போகுது. எல்லாம் நல்லபடியா முடிஞ்சதும் நானே வந்து உன்னை என்கூட கூட்டிட்டு வந்துடுவேன். சரியா!” என்றான்.

அவளும் அதற்கு சரியென்று பதிலளிக்க, “ஓகே… எனக்கு உன்னைப் பார்க்கணும் போல இருக்கு. உடனே ஒரு செல்ஃபி எடுத்து அனுப்பு” என்று செழியன் கூற,

“ம்ம்ம்… ஹ்ம்ம்… முதல்ல நீங்க அனுப்புங்க. அப்புறமா நான் அனுப்புறேன்” என்றாள் அவள்.

அவனும் சரியென்று அழைப்பைத் துண்டித்துவிட்டு ஒரு செல்ஃபி எடுத்து தன் மனைவிக்கு அனுப்பி வைத்தான்.

போலீஸ் சீருடையில் கம்பீரம் குறையாமல் இருந்தவன், அவளைப் பார்த்து கண் சிமிட்டி சிரிப்பது போன்ற புகைப்படத்தை அவளுக்கு அனுப்பியிருந்தான்.

அதைப் பார்த்தவளுக்கு தானாகவே வெட்கச் சிரிப்பு வந்துவிட, அவனை சில நொடிகள் ரசித்துவிட்டு தானும் ஒரு செல்ஃபி எடுத்து அவனுக்கு அனுப்பி வைத்தாள்.

மறுபுறம் அதைப் பார்த்து ரசித்தவன், அதன் பிறகு தனது வேலைகளை கவனிக்கச் சென்றான்.

வீட்டிற்கு வெளியே நின்றிருந்தவனை யாரோ ஒருவன், “சார்!” என்று அழைக்க, திரும்பிப் பார்த்தான்.

“ஐயா உங்களை உள்ளே கூப்பிடுறாங்க” என்று அவன் கூற, அவனை பின் தொடர்ந்து சென்றான் செழியன்.

முக்கிய விருந்தினர்கள் கூடியிருந்த அறைக்கு அழைத்துச் செல்லப்பட்டவனுக்கு, தன்னை எதற்காக MLA இங்கு வரச் சொல்லி அழைத்தார் என்று புரியவில்லை.

“வாங்க இன்ஸ்பெக்டர் தம்பி” என்று நடு சோஃபாவில் அமர்ந்து சத்தமாகக் கனகரத்தினம் கூற, ஒரு தலை அசைவுடன் அந்த அறைக்குள் சென்றான் அரண் செழியன்.

உள்ளே சென்றவனைப் பார்த்த மற்ற அரசியல்வாதிகளில் ஒருவர், “ஓ… இவர் தான் இன்ஸ்பெக்டர் செழியனா? உங்களை பத்தி நிறைய கேள்விப்பட்டிக்கோம். அந்தக் கான்ட்ராக்டர் செல்வன் கேஸ்ல கூட ரவுடி சேகரை கைது செஞ்சீங்களே. ரொம்ப பெரிய விஷயம்” என்று கூற,

“நன்றி சார்” என்றான் செழியன்.

பின்னர் கனகரத்தினத்திடம் திரும்பியவன், “வரச் சொன்னீங்களாமே சார்” என்று அவன் கேட்க,

“ஆமா தம்பி! இன்னைக்கு என் பேரனோட முதல் பிறந்தநாள். கொண்டாட்டம் எல்லாம் நல்லபடியா முடிஞ்சது. நானும் ரொம்ப சந்தோஷமா இருக்கேன். அதான் என் சந்தோஷத்தை உங்களோட பகிர்ந்துக்கறதுக்காக கூப்பிட்டேன்” என்றார்.

அதைக் கேட்டு புரியாமல் விழித்தவனிடம், “நீங்களும் வந்து எங்களோட பார்ட்டியில் கலந்துக்கோங்க” என்று தனக்கு முன்பிருந்த மதுபான கோப்பைகளைக் காட்டி அவர் கூற,

“சாரி சார்… எனக்கு ட்ரிங்க் பண்ணுற பழக்கமில்லை” என்றான்.

கனகரத்தினமோ, “அட! என்ன தம்பி நீங்க? நாங்க எல்லாரும் என்ன கத்துகிட்டு வந்தா குடிக்க ஆரம்பிச்சோம். இதெல்லாம் அப்படியே போற போக்குல பழகிக்குறது தானே” என்று அவனை கிட்டத்தட்ட வற்புறுத்தினார்.

“இல்ல சார்! என் வாழ்க்கையோட முதல் கொள்கையே குடிப்பழக்கம் இருக்க கூடாதுங்கறது தான்” என்று அவன் ஆணித்தரமாகக் கூற, கனகரத்தினத்தின் முகபாவனை மாறியது.

சிரிப்பை தாங்கியிருந்த அவரது உதடுகள் இப்பொழுது கோபத்தில் லேசாக வளைவது அரண் செழியனுக்கு நன்றாகவே தெரிந்தது.

ஆனால், அவர் எப்பேற்பட்ட அதிகாரம் படைத்தவராக இருந்தாலும், தனது கொள்கைகளை யாருக்காகவும் மாற்றிக் கொள்ளப் போவதில்லை என்பதில் உறுதியாக இருந்தான் அவன்.

கனகரத்தினமோ, “சரி… எங்க கூட சேர்ந்து குடிக்க மாட்டேன்னு சொல்லிட்டீங்க. அது போகட்டும். ஆனா, குடிக்கணும்னு நினைக்குறவங்களுக்கு உதவி பண்ணலாம்ல” என்று கூற,

“புரியல சார்” என்றான் செழியன்.

அதைக் கேட்டதும் தனது உதவியாளைரை திரும்பி பார்த்த கனகரத்தினம், “ஜீவா! தம்பிக்கு நான் சொல்றது புரியலையாம். கொஞ்சம் புரியுற மாதிரி எடுத்து சொல்லு” என்றார்.

ஜீவனந்தமோ, “ஐயா என்ன சொல்றாங்கன்னா, இங்கே வந்திருக்கற ஸ்பெஷல் கெஸ்டுக்கு எல்லாம் உங்களை ட்ரிங்கஸ் ஊத்தி குடுக்க சொல்றாங்க” என்றான்.

அவன் சொன்னதைக் கேட்ட அரண் செழியனுக்கோ அதீத கோபம் வந்தது.

தன்னை அவமானப்படுத்துவதற்காகவே கனகரத்தினம் திட்டமிட்டு இங்கே வர வைத்திருக்கிறார் என்பது அவனுக்கு நன்றாகப் புரிந்தது.

பெரிய அரசியல்வாதிகள் நிறைந்திருந்த அந்த அறையில் தன்னால் அவர் சொல்வதை மறுக்க முடியாது என்று தெரிந்தே கேட்கிறார் என்பது அவனது கோபத்தை மேலும் அதிகரித்தது.

பெருமூச்சொன்றை வெளியிட்டவன், “சாரி சார்… நான் இப்போ டியூட்டில இருக்கேன். நான் உயிரா மதிக்குற காக்கிச் சட்டையை போட்டுட்டு என்னால இந்த மாதிரி விஷயங்களை எல்லாம் செய்ய முடியாது” என்று தைரியமாகத் தன் மனதில் இருப்பதை அவரிடம் கூறினான்.

அந்த அறையில் இருந்த அனைவரும் செழியன் சொன்னதைக் கேட்டு வாயடைத்துப் போனார்கள், கனகரத்தினம் உட்பட!

“சார் நீங்க இப்போ என்ன பேசுறீங்கன்னு தெரிஞ்சு தான் பேசுறீங்களா? ஐயாவோட பவர் என்னன்னு தெரிஞ்சும் இப்படி பேசுறது சரியா இருக்குமான்னு கொஞ்சம் யோசியுங்க” என்று ஜீவானந்தம் கூற,

“நல்லாவே தெரியும். நான் சட்டத்தை தவிர வேற யாருக்கும் எதுக்காகவும் அடிப்பணிய மாட்டேன்” என்றவன்,

ஜீவானந்தனிடம், “நீங்க தானே சாரோட அல்லக்… இல்ல இல்ல இடது கை வலது கை எல்லாமே! அப்படின்னா… நீங்களே எல்லாருக்கும் டிரிங்கஸ் ஊத்தி பரிமாறலாமே!” என்றபடி, அனைவருக்கும் பொதுவாக ஒரு சல்யூட் அடித்துவிட்டு அந்த அறையில் இருந்து வெளியேறினான்.

அரண் செழியன் சென்ற பிறகு, சிறிது நேரத்திற்கு அங்கு அமர்ந்திருந்த யாருடைய முகத்திலும் ஈயாடவில்லை!

ஆனால், அவன் தன்னை புறக்கணித்து சென்றதை கனகரத்தினத்தால் தான் ஏற்றுக் கொள்ளவே முடியவில்லை.

அவனது திமிர் பேச்சிற்கு நிச்சயமாக அவனை பழிவாங்கியே ஆக வேண்டும் என்று நெஞ்சில் வஞ்சம் வளர்த்துக் கொண்டார்.

மறுநாள் காவல் நிலையத்திற்குச் சென்ற அரண் செழியன் முதல் வேலையாக சுயம்புலிங்கத்தை அழைத்தான்.

அறைக்குள் வந்தவரிடம், “ஜெகன் சார் வந்தாச்சா?” என்று அவன் விசாரிக்க,

“இன்னும் வரல சார்” என்று பதிலளித்தவர்,

“என்ன விஷயம் சார்?” என்று கேட்டார்.

“நம்ம சுபத்ராவோட ஆக்சிடென்ட் கேஸ் பத்தி விசாரிக்குற விஷயம் அந்தக் கார்த்திகேயனுக்குத் தெரிஞ்சிருக்கு” என்றவனிடம்,

“என்ன சார் சொல்றீங்க? இந்தக் கேசை ரொம்ப கான்ஃபிடென்ஷியலா தானே வச்சிருக்கோம். அவனுக்கு எப்படி தெரிஞ்சது” என்றவர்,

“ஒருவேளை அந்த ரிஷி ஏதாவது உளறி இருப்பானோ?” என்று கேட்டான்.

“எனக்கு அப்படி தோணல ஏட்டய்யா. கார்த்திகேயன் என்கிட்ட பேசினதை வச்சு பார்க்கும் போது நம்ம ஸ்டேஷன்ல இருந்து தான் இந்த விஷயம் லீக் ஆயிருக்கும்னு தோணுது” என்றவனிடம்,

“நம்ம ஸ்டேஷன்ல இருந்தா? எப்படி சார்?” என்று கேட்டார் சுயம்பு.

“ஆரம்பத்துல இருந்தே எனக்கு சப் – இன்ஸ்பெக்டர் ஜெகன் மேல சந்தேகம் இருந்துட்டே இருந்தது. கான்ட்ராக்டர் செல்வன் கொலை கேஸ்ல நாம எடுத்த சில முடிவுகள் எதிராளிக்கு கசிஞ்ச மாதிரி எனக்கு அடிக்கடி தோணுச்சு. ஆரம்பத்துல நம்ம சந்தேகம் கனகரத்தினம் மேல இருந்ததால, ஜெகன் அவருக்குத் தான் வேலை பார்க்குறதா நான் நினைச்சுகிட்டேன். ஆனா, என் கணக்கு தப்புன்னு நேற்று தான் எனக்கு புரிஞ்சது” என்றான் அரண் செழியன்.

“என்ன கணக்கு சார்? எனக்கு புரியல” என்று கேட்டவரிடம்,

“நான் நினைச்ச மாதிரி சப் – இன்ஸ்பெக்டர் ஜெகன் MLAவுக்கு வேலை பார்க்கல… அந்தக் கார்த்திகேயனுக்குத் தான் விசுவாசமா இருந்திருக்காரு” என்றான்.

“என்ன சார் சொல்றீங்க?” என்று அதிர்ச்சியானவரிடம்,

“ஆமா ஏட்டய்யா! ஆரம்பத்துல இருந்தே செல்வன் கேஸ்லயும் சரி, சுபத்ரா கேஸ்லயும் சரி நாம எடுத்து வைக்குற ஒவ்வொரு மூவும் ஜெகன் வழியா அந்தக் கார்த்திகேயனுக்குப் போயிருக்கு. அவன் எல்லாம் தெரிஞ்சு வச்சுட்டே என்னை நேத்து அவங்க வீட்டில் வச்சு மறைமுகமா மிரட்டினான்” என்றான் செழியன்.

“இதெல்லாம் பண்ண அவனுக்கு என்ன தைரியம்?” என்றவரிடம்,

“எல்லாம் அவங்க அப்பா பதவியில இருக்குற தைரியம் தான்” என்றவன்,

“சீக்கிரமே எல்லாத்துக்கும் ஒரு முடிவு கட்டுறேன்” என்றான்.

“ஜெகன் சார் விஷயத்தை என்ன பண்ணுறது சார்?” என்று கேட்டவரிடம்,

“அதை அப்புறமா கவனிச்சுக்கலாம் ஏட்டய்யா. ஆனா, இப்போ நாம சுபத்ரா கேஸ்ல முழு மூச்சா இறங்கியாகணும். நமக்கு நேரம் குறைவா இருக்கு. எதிரி உஷாராகுறதுக்குள்ள நம்ம சரியான ஆதாரத்தை அவனுக்கு எதிரா திரட்டியாகணும்” என்றான்.

“எப்படி சார்?” என்றவர்,

“நேற்று கூட ஏதோ சாலிடான எவிடென்ஸ் கிடைச்சிருக்குன்னு சொன்னீங்களே” என்று கேட்க,

“யெஸ்!” என்றவன், “ஒரு நிமிஷம்” என்றபடி சென்று அந்த அறையின் கதவை சாற்றிவிட்டு வந்தான்.

சுயம்புலிங்கத்தை அமரச் சொன்னவன் தனது இருக்கையில் அமர்ந்து கொண்டு பேச ஆரம்பித்தான்.

“நேற்று MLA வீட்டுக்கு போயிருந்தப்போ அந்தக் கார்த்திகேயன் காரை எதேர்ச்சியா பார்த்தேன். அவனோட கார்ல ஒரு டாஷ் (Dash) கேமரா இருக்கு. அதுமட்டுமில்ல, MLA வீட்டில் இருக்கற நிறைய கார்கள்ல கேமரா வச்சிருக்கறதை பார்த்தேன். என்னோட கணிப்பு சரியா இருந்தா சுபத்ராவுக்கு விபத்து நடந்த காட்சிகள் நிச்சயமா கார்த்திகேயனோட கார் கேமராவில் பதிவாகியிருக்க அதிகமான வாய்ப்புகள் இருக்கு. அப்படி அது பதிவாகியிருந்து, அந்த வீடியோ நம்ம கைக்கு கிடைச்சா நம்மளால ஈசியா அவனுக்கு தண்டனை வாங்கித் தர முடியும். அதுமட்டுமில்ல, முடிஞ்சு போனதா நாம நினைச்ச செல்வன் கொலை கேசையும் சுலபமா ரீ- ஒப்பன் பண்ண முடியும்” என்றான்.

அனைத்தையும் கேட்ட சுயம்புலிங்கமோ அரண் செழியனை மெச்சும் பார்வை பார்த்தார்.

“உங்களை நினைச்சு எனக்கு ரொம்ப பெருமையா இருக்கு சார்” என்று அவர் கூற,

“கொஞ்சம் பாராட்டை மிச்சம் வச்சுக்கோங்க ஏட்டய்யா. நான் வெற்றிகரமா எல்லாத்தையும் முடிச்ச பிறகு உங்க பாராட்டை முழுசா வாங்கிக்குறேன்” என்றான் செழியன்.

அதைக் கேட்டு சிரித்தவரோ, “சரிங்க சார்” என்றார்.

“ஆனா, அந்தக் கார்ல இருக்கற வீடியோ ஆதாரத்தை எப்படி எடுக்குறது சார். நம்மளால நேரடியா போய் அந்த ஆதாரத்தை எடுக்க முடியாது இல்லையா?” என்று அவர் கேட்க,

“ஆமா! நம்ம நேரடியா போனா மாட்டிப்போம். ஆனா, அந்தக் கார்த்திகேயனுக்கு நம்பகமான ஒரு ஆள் போனா நிச்சயமா அவனுக்கு எந்த சந்தேகமும் வராம ஆதாரம் நம்ம கைக்கு கிடைச்சுரும்” என்றான்.

சுயம்புவோ குழப்பத்துடன், “கார்த்திகேயனுக்கு நம்பிக்கையான ஆள் யார் சார்?” என்று கேட்க,

“வேற யாரு? அவனோட ஃப்ரென்ட் ரிஷி தான். ஏற்கனவே நாம போட்ட போடுல எங்கே சுபத்ரா கேஸ்ல நாமளும் மாட்டிப்போமோன்னு நினைச்சு பயந்து போயிருக்கான். அதனால நமக்கு நிச்சயமா இந்த விஷயத்துல உதவி செய்வான்” என்றான்.

“நீங்க சொன்னது கரெக்ட் சார். இந்த விஷயத்தை முடிக்கறதுக்கு அந்த ரிஷி தான் சரியான ஆளு” என்றவர், “அப்படின்னா அவனை இப்பவே ஸ்டேஷனுக்கு வரச் சொல்லட்டுமா சார்?” என்று கேட்க,

“அவசரப்படாதீங்க ஏட்டய்யா. நாம செய்யப் போற இந்தக் காரியம் காதும் காதும் வச்ச மாதிரி நடக்கணும். கடுகளவு கூட எதுவும் வெளியே கசிஞ்சுரக் கூடாது” என்றவன்,

“நாளைக்கு நான் சொல்ற இடத்துக்கு ரிஷியை வரச் சொல்லுங்க. அதுமட்டுமில்ல இந்த விஷயம் எந்தக் காரணத்தைக் கொண்டும் ஜெகன் சாருக்குத் தெரியவே கூடாது” என்று கூற, சுயம்புலிங்கமும் அதற்கு சம்மதித்தார்.

மறுநாள் ரிஷிக்கு ஃபோன் செய்து அவனை ரகசியமாக ஊருக்கு வெளியே இருந்த ஒரு மலையடிவாரத்திற்கு வரச் சொன்னார் சுயம்புலிங்கம்.

சரியாக சொன்ன நேரத்திற்கு அவன் வந்து விட, அரண் செழியனும் ஏட்டும் அவனிடம் சென்றனர்.

ரிஷியின் முகமே அவனது பயத்தை அப்பட்டமாக வெளிச்சம் போட்டு காட்டியது.

“என்ன விஷயம் சார்? எதுக்காக என்னை இங்கே வரச் சொன்னீங்க?” என்று ரிஷி கேட்க,

“நான் சொல்ல போற விஷயத்தை கவனமா கேளு ரிஷி. நீ எங்களுக்கு ஒரு உதவி செஞ்சாகணும்” என்றான் செழியன்.

“என்ன உதவி சார்?” என்று புரியாமல் கேட்டவனிடம்,

“சொல்றேன் கவனமா கேளு” என்று, கார்த்திகேயனின் கார் கேமராவில் பதிவாகியிருக்கும் சுபத்ராவின் விபத்து குறித்த வீடியோ ஆதாரத்தை தங்களுக்கு ரகசியமாக எடுத்து தர வேண்டும் என்று அவனிடம் கூறினான் செழியன்.

அதைக் கேட்டு அதிர்ச்சி ஆனவனோ, “நானா? ஐயோ… சத்தியமா என்னால முடியாது சார். இந்த விஷயம் மட்டும் கார்த்திகேயனுக்குத் தெரிஞ்சா என்னை கொன்னு கூறு போட்டுருவான்” என்றான்.

“இங்கே பாரு ரிஷி. இப்போதைக்கு அந்தக் கார்த்திகேயனுக்கு நம்பகமான ஆளுன்னா… அது நீ ஒருத்தன் தான். எங்களுக்கு எவிடென்ஸ் எடுக்க உன்னை விட்டா பெஸ்ட் ஆப்ஷன் இல்ல. அதனால நீ இந்தக் காரியத்தை செஞ்சு தான் ஆகணும்” என்றான் செழியன்.

ரிஷியோ மறுப்பாகத் தலையசைத்தபடி, “இல்ல சார். என்னால இதை செய்ய முடியாது” என்று கூற, அவனை ஓரிரு நொடிகள் ஆழ்ந்து பார்த்தவன்,

“ஃபைன்… இதுக்கு மேல உன்கிட்ட கெஞ்சுறதுக்கு எனக்கும் அவசியமில்ல” என்றபடி, 

சுயம்புலிங்கத்திடம், “ஏட்டய்யா… சுபத்ராவை கார் ஏத்தி இடிச்சது இந்த ரிஷிதான்னு இவன் மேல கேஸ் போட்டு உள்ளே தள்ளி கேசை இழுத்து மூடிரலாம். இவன் வீட்டுல சுபத்ராவோட டூ வீலர் இருந்ததால, நமக்கும் சுலபமா வேலை முடிஞ்சுரும்” என்று கூற,

“நீங்க சொல்றதும் சரிதான் சார். எத்தனை நாளைக்கு தான் நாமளும் இந்த ஒரு கேசுக்காக நாயா பேயா அலையுறது? பேசாம இவனை புடிச்சு கோர்ட்ல நிறுத்திரலாம்” என்றார்.

இருவரும் பேசியதைக் கேட்ட ரிஷிக்கு பயம் தொண்டையை கவ்வியது.

“சார்… சார்… அப்படியெல்லாம் எதுவும் பண்ணிடாதீங்க சார். கார்த்திகேயன் பண்ண தப்புக்கு நான் என்ன சார் பண்ணுவேன்?” என்று கூறி கிட்டத்தட்ட அழுதான்.

அவனை நேருக்கு நேராக பார்த்த செழியனோ, “இங்கே பாரு ரிஷி… உனக்கு இரண்டே ஆப்ஷன் தான். ஒண்ணு கார்த்திகேயனோட கார் கேமராவில் இருக்கற வீடியோ ஆதாரத்தை எடுத்துக் கொடு… இல்லையா? நான் தான் சுபத்ராவை கார் ஏத்தி இடிச்சேன்னு ஒத்துகிட்டு ஜெயிலுக்குப் போ” என்றவன், தனது சன் க்ளாசை எடுத்து மாட்டியபடி, “த சாய்ஸ் இஸ் யூர்ஸ்” என்றான்.

ஓரிரு நிமிடங்கள் யோசித்த ரிஷிக்கு செழியன் சொல்வதை ஒப்புக் கொள்வதைத் தவிர வேறு வழி இருக்கவில்லை.

“ஓகே சார்… நான் அந்த ஆதாரத்தை கொண்டு வர்றேன்” என்றான்.

அதைக் கேட்ட செழியன் புன்னகைத்தபடி, “தட்ஸ் குட்” என்று அவனது தோளை தட்டிக் கொடுத்து, “சுபத்ரா கேஸ்ல உன்னோட பெயர் இன்வால்வ் ஆகாம நான் பார்த்துக்குறேன்” என்றான்.

ரிஷிக்கு அதைக் கேட்டு சற்றே ஆறுதலாக இருந்தாலும் ஒரு சந்தேகம் அவனது மனதை உறுத்திக் கொண்டே இருந்தது.

“சார்!” என்று தயங்கியபடியே அவன் செழியனை அழைக்க,

“என்ன? இன்னும் ஏதாவது சந்தேகம் இருக்கா?” என்று கேட்டான்.

ஆமாம் என்று தலையசைத்தவன், “ஒருவேளை நான் தான் அந்த வீடியோ ஆதாரத்தை எடுத்துக் குடுத்தேன்னு கார்த்திகேயனுக்கு தெரிஞ்சுருச்சுன்னா…” என்று கண்களில் தேங்கி நின்ற பயத்துடன் அவன் கேட்க,

“உனக்கு எந்தப் பிரச்சனையும் வராம நான் பார்த்துக்குறேன். நீ பயப்படாம போய் வேலையை முடி” என்றான்.

மறுநாள் கார்த்திகேயனை சந்திக்கச் செல்வதற்கு முன்பு தனது ரகசிய எண்ணில் இருந்து அரண் செழியனுக்கு அழைத்து அந்த விஷயத்தைப் பற்றி தெரிவித்து விட்டே தன் நண்பனைத் தேடிச் சென்றான் ரிஷி.

கார்த்திகேயனின் வீட்டிற்குச் சென்றவன், வெளியே நின்றிருந்த அவனது சிவப்பு காரை பார்த்தபடியே உள்ளே சென்றான்.

கார்த்திகேயன் அந்த வீட்டிலிருந்த ஜிம்மில் இருப்பதாக அங்கிருந்த பணியாள் தெரிவிக்க அவனைத் தேடி ஜிம்மிற்குச் சென்றான்.

அவன் கார்த்திகேயனின் நெருங்கிய தோழன் என்று அந்த வீட்டிலிருக்கும் பெரும்பாலானோருக்கு தெரியும் என்பதால் யாரும் அவனை எந்தக் கேள்வியும் கேட்கவில்லை.

ஜிம்மை திறந்து உள்ளே சென்றவன், ட்ரெட் மில்லில் ஓடிக் கொண்டிருந்தவனைப் பார்த்தான். அவன் ஓடி முடிக்கும் வரை அமைதியாக காத்து நின்றான் ரிஷி.

தனது உடற்பயிற்சியை முடித்துக் கொண்டு திரும்பியவன் அங்கு நின்றிருந்த ரிஷியைப் பார்த்து ஆச்சர்யப்பட்டான்.

“வாடா மாப்ள… எப்போ வந்த?” என்று கேட்க,

“நான் வந்து பத்து நிமிஷம் ஆச்சு கார்த்தி” என்றான் அவன்.

துண்டை எடுத்து வேர்வையை துடைத்துக் கொண்டிருந்தவனிடம், “இன்னைக்கு நீ ஃப்ரீயா கார்த்தி?” என்று ரிஷி கேட்க, “ஏன்டா? ஏதாவது ப்ளான் வச்சிருக்கியா?” என்று கேட்டான்.

“ப்ளான் எல்லாம் இல்லடா… நாம சேர்ந்து சரக்கடிச்சு ரொம்ப நாள் ஆச்சுல்ல” என்றவன்,

“இன்னைக்கு நீ ஃப்ரீயா இருந்தா தோப்புக்கு போய் சரக்கடிக்கலாமா?” என்று கேட்க, அவனை புருவம் சுருக்கிப் பார்த்தான் கார்த்திகேயன்.

அதே பார்வையுடன் ரிஷியை நெருங்கி வந்தவன், “நிஜமாவே அதுக்காகத் தான் என்னை தேடி வந்திருக்கியா ரிஷி?” என்று கேட்க, அவனுக்குத் தூக்கி வாரி போட்டது.

அரணாய் வருவான்…

மீண்டும் சந்திப்போம்!

பிரியமுடன்,

சௌஜன்யா…